ما بچه بودیم یه بازی بود به نام :

«همه ساکت بودند ناگهان خری گفت» …

صد برابر پلی استیشن ۳ لذت داشت !

خدایا

مارو ببخش که در کار خیر

یا “جار” زدیم…

یا “جا” زدیم…

 عالم برزخ

«مؤمن بين دو منزل خوف و رجاء»

عمر بن يزيد مي گويد: به امام صادق عليه السلام عرض كردم: از شما شنيدم كه مي فرموديد: همه شيعيان ما در بهشت خواهند بود! فرمود: آري به خدا قسم همه در بهشت اند گفتم: فدايت شوم، گناهان، بزرگ و بسيارند، فرمود: اما در قيامت همه شما به شفاعت پيامبر فرمان برده شده يا وصي پيامبر، در بهشت خواهيد بود ولي به خدا قسم، من بر شما از برزخ نگرانم! گفتم: برزخ چيست؟ فرمود: قبر است، از هنگامي كه مي ميريد تا روز قيامت، عالم برزخ است.

البته طبق دستور خود ائمه عليهم السلام انسانهاي مؤمن بايد بين دو منزل خوف و رجاء بسر ببرند.هم اميدوار به شفاعت و كمك آن بزرگواران به اذن الله، باشند و اين باعث غرور مؤمنين نبايد بشود. و از طرفي هم ترس و خوف از فشارهاي قبر و حساب عالم قيامت و عذابهاي دردناك آن داشته باشند، لذا دائماً بايد در حالت خوف و اميدواري بسر ببرند.

بقیه مطالب را در ادامه مطلب بخوانید

چيزي با چيزي بهتر از حلم با علم، در نياميزد.

تمامي كمال در فهم در دين، صبر بر ناگواري و اندازه نگه داشتن در مخارج زندگي است.

در هر قضاي الهي براي مؤمن خيري نهفته است.

هر آن كس كه ظاهرش بر باطنش بچربد، ميزان عملش سبك باشد.

دانشمندي كه از علمش استفاده شود، بهتر از هفتاد هزار عابد است.

(جايگاه) دوستي (خويش) را در دل برادرت، از ميزان دوستي خودت نسبت به او بفهم.

ايمان، دوستي و دشمني است

بقیه در ادامه مطلب

تحصيل علم در هر حالي واجب است.   بصائرالدرجات، ص3

علم را بجوئيد اگر به فرورفتن در قعر درياها و شكافتن دلها و سينه ها باشد.   بحارالانوار، ج78، ص277

سخت ترين عذاب در قيامت براي عالمي است كه از علم خود هيچ سودي نبرد.   بحارالانوار ج2، ص34ـ36 و 37 و 38

بقیه در ادامه مطلب

سخناني از پيامبر بزرگ اسلام

 خوشبخت ترين ملت غير عرب به واسطه اسلام، ايرانيان اند.

با منزلت ترين مردم نزد خداوند در روز قيامت، كسي است كه در راه خيرخواهي براي خلق او بيش از ديگران قدم بردارد.

در بدي فرزند آدم همين بس كه برادر مسلمان خود را كوچك شمارد.

 اگر كسي بتواند حق كسي را بپردازد و تعلل ورزد، هر روز كه بگذرد، گناه باجگير برايش نوشته شود.

 به عزيزي كه خوار گشته و توانگري كه تهيدست شده و دانشمندي كه در روزگار نادانان تباه گرديده است، مهرباني كنيد.

ميان همه مردم جهان رسم است كه هر كار مهم و پرارزشى را به نام بزرگى از بزرگان آغاز مى كنند، و نخستين كلنگ هر مؤ سسه ارزنده اى را به نام كسى كه مورد علاقه آنها است بر زمين مى زنند، يعنى آن كار را با آن شخصيت مورد نظر از آغاز ارتباط مى دهند.
ولى آيا بهتر نيست كه براى پاينده بودن يك برنامه و جاويد ماندن يك تشكيلات ، آن را به موجود پايدار و جاويدانى ارتباط دهيم كه فنا در ذات او راه ندارد، چرا كه همه موجودات اين جهان به سوى كهنگى و زوال مى روند، تنها چيزى باقى مى ماند كه با آن ذات لايزال بستگى دارد

در ادامه بیشتر بخوانید.

از دید حضرت علی (ع) چه کسی الگو است؟

آن کس که در عیب خود بنگرد، از عیب جویی دیگران باز ماند، و کسی که به روزی خدا خشنود باشد، بر آنچه از دست رود اندوهگین نباشد، و هر کسی که شمشیر ستم برکشد با آن کشته شود، و آن کس که در کار ها خود را به رنج اندازد خود را هلاک سازد، و هر کس خود را در گرداب های بلا افکند غرق گردد، و هر کس به جاهای بدنام قد گذاشت متهم گردید. و کسی که زیاد سخن گوید زیاد هم اشتباه دارد و هر کس که بسیار اشتباه کرد، شرم و حیا او اندک است، و آن که شرم و حیاء او اندک است، پرهیزکاری او نیز اندک خواهد بود و کسی که پرهیزکاری او اندک باشد دلش مرده، و آن که دلش مرده باشد در آتش جهنم سقوط خواهد کرد. و آن کس که زشتی های مردم را بنگرد و آن را زشت بشمارد، سپس همان زشتی ها را مرتکب می شود، پس او احمقی واقعی است. قناعت مالی است که پایان نیابد، و آن کسی که فراوان به یاد مرگ باشد در دنیا به اندک چیزی خشنود است، و هر کس بداند که گفتار او نیز از اعمال او محسوب می شود جز به ضرورت سخن نگوید.

منبع: نهج البلاغه